การกะแบบวิศวกร

นายธีรศักดิ์ ศรีมิตรรุ่งโรจน์

สามัญวิศวกร สาขาเครื่องกล (สก.4026)

กลุ่มวิจัยและพัฒนางานวิศวกรรมขนถ่ายวัสดุและโลจิสติกส์

(Research and Development of Materials Handling and Logistics Engineering Laboratory Center : RD - MHLELC)

ภาควิชาวิศวกรรมขนถ่ายวัสดุและโลจิสติกส์

คณะวิศวกรรมศาสตร์

มหาวิทยาลัยเทคโนโลีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ

บทความนี้ผมเขียนแบบให้อ่านสบายๆ ไม่มีวิชาการจนเกินงามครับ.. การกะในที่นี้ของผม หมายถึง การคาดเดาเเบบสุ่มๆ ซึ่งในบางครั้งมันออกมาจากสามัญสำนึก และส่วนใหญ่มักจะเกิดขึ้นเมื่อผู้ที่ทำการ "กะ" ในเรื่องนั้นๆ มีประสบการณ์เเละความเชี่ยวชาญมากพอ เนื่องจากทำงานเรื่องดังกล่าวนี้อยู่เป็นประจำซ้ำๆซากๆ

ผมยกตัวอย่างง่ายๆ คุณเคยเห็นคนขายก๋วยเตี่ยวมั้ยครับ ? เราสั่งก๋วยเตี่ยวหมูต้มยำ หลังจากรับออเดอร์เสร็จ พ่อครัว/เเม้ครัวก็ดำเนินการจัดทำตามสั่ง ลวกเส้นใส่ถั่วงอก หลังจากนั้นก็เริ่มปรุงรส ใช้ช้อนตักทั้งพริก ถั่วคั่ว น้ำตาล น้ำส้ม สายชู และน้ำปลา การปรุงรสทุกอย่างผมไม่เคยเห็นพ่อครัว/เเม่ครัว คนไหน ต้องมานั่งตักพริก 1 ช้อนชานะ น้ำตาล 1 ช้อนโต๊ะนะ น้ำปลา 2 ช้อนชา บราๆๆ

เห็นมั้ยครับว่าถ้าเรามีประสบการณ์มากพอ "เราจะสามารถกะได้อย่างเเม่นยำ"

สุดท้ายเเล้วงานวิศวกรรมมันจะ "ดีหรือไม่ดี" "เจ๋งหรือไม่เจ๋ง" ก็อยู่ที่ว่าวิศวกรคนไหนจะ "กะ" ได้อย่างเเม่นยำและใกล้เคียงมากกว่ากัน เพราะหากกะไว้มากจนเกินเหตุ นั่นก็หมายถึงการ "Over Design" ซึ่งมันจะสะท้อนออกมาเป็นตัวเลขค่าใช้จ่ายทาง "ต้นทุน" ที่สูงมากเกินจำเป็น 

ในทำนองเดียวกันหากกะไว้น้อยจนเกินงาม ต้นทุนอาจจะต่ำกว่าชาวบ้าน เเต่ในด้าน "ความปลอดภัย" มันก็ลดลงเป็นเงาตามตัวเหมือนกัน..

เพราะฉะนั้นผมทิ้งท้ายเอาไว้ว่า "เราควรใช้วิชาการความรู้ในศาสตร์นั้นๆที่ได้ร่ำเรียนมา ทำการคำนวณออกแบบตามหลักวิชาการ โอกาสที่เราจะกะผิดพลาดมีน้อยมากๆครับ" เเล้วคุณจะพบว่างานวิศวกรรม คือ "การมั่วเเบบมีหลักการนั่นเอง" ???

สนุกสนานกับการมั่วเเบบมีหลักการนะครับเพื่อนร่วมวิชาชีพทุกท่าน..

สวัสดี